16 Ekim 2008 Perşembe

“Türkçenin Yaşayan En Büyük Şairi” Dağlarca'yı kaybettik...

ÖLÜ

Hangi mahallede imam yok,
Ben orada öleceğim.
Kimse görmesin ne kadar güzel,
Ayaklarım, saçlarım ve her şeyim.

Ölüler namına, azade ve temiz,
Meçhul denizlerde balık;
Müslüman değil miyim, haşa,
Fakat istemiyorum, kalabalık.
Beyaz kefenler giydirmesinler,
Sızlamasın karanlığım havada.
Omuzlardan omuzlara geçerken sallanmayayım,
Ki bütün azalarım hülyada.

Hiçbir dua yerine getiremez,
Benim kainatlardan uzaklığımı.
Yıkamasınlar vücudumu, yıkamasınlar,
Çılgınca seviyorum sıcaklığımı...

FAZIL HÜSNÜ DAĞLARCA

1 yorum:

kaantobel dedi ki...

Fazıl Hüsnü dağlarca adını duymuştum ve ama şiirlerini hiç okumamıştım. Necip Fazıl Kısakürek' den etkilendiğini, o üsluba yakın yazılar yazdığı da duyumlarım arasında. Özellikle

Yıkamasınlar vücudumu,yıkamasınlar,
Çılgınca seviyorum sıcaklığımı...

Bence çokşey anlatıyor. Ölüm hakkında çok sağlam bir şiir olmuş. Diğer şiirlerini de okurum artık. Sen bir site linki verirsin. :)